donderdag 1 oktober 2015

Afscheid nemen van een product

Kun je emotioneel verbonden raken aan een product?

Tegenwoordig lijkt het er wel op. Ik zie in de stad (wat zeg ik; ook op feestjes, in restaurants, in het (openbaar) vervoer, etc.) velen voortdurend naar hun telefoon staren. Ze praten er eigenlijk amper tegen, er naar luisteren gebeurt al helemaal weinig, maar er naar kijken en een beetje op tikken, dat des te meer.

Nou kan ik me gelukkig prijzen dat ik niet zo'n relatie heb met mijn telefoon, maar ik was wel emotioneel verbonden aan een ander product, namelijk, mijn wok.


Nu hoor ik je denken: een wok?! Maar laat ik het je uitleggen.

Ik kocht mijn wok nog voordat ik op kamers ging. Ik woonde nog gewoon 'bij pap en mam' (ik vind 'in mijn ouderlijk huis' altijd zo zakelijk klinken) en kwam bij de Kruidvat mijn wok tegen. Voor slechts € 7,50 of zo. Het was al wel de euro-periode, maar het was echt heel lang geleden. Ik zeg tien jaar.

Vervolgens trok ik bij mijn toenmalige vriend in. Omdat ik zelf nog niet op kamers had gewoond, had ik weinig aan 'uitzet', behalve mijn wok dus.
Oooh, wat waren wij gelukkig met mijn wok! Hij deed zijn werk voortreffelijk! Nou bestond zijn werk dan ook voornamelijk uit simpele roerbakschoteltjes, Chicken Tonight, inhoud voor tortillawraps en pastasauzen met gehakt, maar dan nog; snel klaar, niet aangekoekt, goed gaar, lekker op temperatuur..
Ik begon te houden van mijn wok. :)

Maar goed, de relatie liep stuk. Niet die tussen mij en mijn wok, nee zeg. Nee, die met die ex-vriend.
Ik vertrok uit zijn huis en ging tijdelijk weer bij pap en mam wonen. Dat vertrek was nog even lastig, want ik nam natuurlijk mijn wok mee! Dat leek ex-vriend niet te waarderen.. Dikke discussie over 'mijn huis-mijn keuken-dus mijn wok' versus 'wie-heeft-hem-gekocht-dan?!'...
Maar uiteindelijk bleef mijn wok van mij. :)

Bij pap en mam had ik hem even verwaarloosd, want zij gebruikten natuurlijk hun eigen keukenraad! Maar deze verwaarlozing duurde gelukkig niet zo heel lang, want toen vond ik een eigen appartementje/kamer in Nijmegen. Ja, ook daar deed mijn wok het prima. Al werd zijn werk er niet veel spannender op; ik kon altijd op hem rekenen.

Na een klein jaar op mezelf gewoond te hebben, trok ik in bij vriendjelief. Met mijn wok in de koffer uiteraard! 'Oh nee, die kan wel weg, want ik heb een heel goed modern duur ding!', aldus vriendjelief.
Ach, hoe naïef hij toen nog was.. :) Modern duur ding koekte aan en ging de deur uit; mijn wok nam zijn plaats in en creëerde de meest smakelijke gerechten! En hij promoveerde! Geen Chicken Tonights meer, maar innovatieve, creatieve versnaperingen met vers gesneden groentes en kruiden en zo! En wij waren gelukkig.

Maar toen gebeurde het.

Ik had wel eens gelezen over een folietje voor in je pan. Leg dat folietje erin en je hoeft geen boter of olie te gebruiken. En daar zou je van afvallen. Nou, leg zo'n folietje vooral niet in een wok, weet ik nu..

Tussen het folietje en de bodem van mijn wok kwam een warme lucht gevangen te zitten, waardoor mijn wok het te benauwd kreeg. Hij bladderde af aan de binnenkant en ging heel erg stinken.
Ik probeerde er nog wat in te bakken, maar dat koekte aan en smaakte niet meer...

Mijn wok was niet meer.

Eén ding is wel waar; van zo'n folietje val je zeker af. Ik heb van verdriet al 2 dagen niet gegeten. :'(
Maaaaar laten we mijn wok positief herinneren: hij heeft 10 mooie en vooral lekkere jaren gehad.
En zo'n emotie zie ik men met zijn telefoon nog niet hebben! ;)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten