De meeste van jullie weten dit al wel, maar zo niet: ik heb op dit moment geen baan.
Mijn laatste functie, bij provincie Gelderland, was een functie die ik vervulde omdat een medewerker aldaar van haar zwangerschapsverlof wilde gaan genieten. Dus ik nam haar werkzaamheden eventjes over. Zij kwam na 7 maanden weer in goede gezondheid terug, met een kindje rijker. Hartstikke leuk natuurlijk, maar daardoor hield mijn baan daar toch echt, zoals afgesproken, op.
Nu 'zit ik dus thuis'. Tenminste, dat zegt men dan altijd. Geen baan, dus: je zit thuis. Nou zou ik graag willen zeggen dat dat he-le-maal niet zo is, dat altijd-maar-thuis-zijn, maar stiekem zijn die woorden best passend gekozen. Tuurlijk, ik ga wel eens een boodschapje doen, lukraak wat rondwandelen, mensen bezoeken, vrijwilligerswerk doen, werk vanuit mijn eigen bedrijfje doen, etc. Maar als ik eerlijk ben zit ik toch best veel tijd thuis.
Dan zou ik nog kunnen zeggen dat dat 'zitten' he-le-maal niet altijd zo is. Want ik sta soms wat af te wassen, wandel de trap op en af om wat wasjes in de kelder te laten draaien, drogen en op te hangen/af te halen, ik stofzuig (lees: stoot scheldend tegen alle muren en meubels terwijl mijn stofzuigerskabel verstrikt raak achter vloervazen die dan weer omvallen en zo AARGH) af en toe eens wat door het huis, etc. Dus nee; ik zit echt niet altijd stil in ons huis!
Maar als ik bij zou moeten houden op een tijdschema hoeveel tijd ik wél zit, is dat denk ik stiekem toch schrikbarend veel. Tijdschriftje lezen, mail bijwerken, dit blog schrijven (ja, ook jullie, lezers, zijn schuldig aan mijn zitquotum), Appa, de kat, op mijn schoot laten liggen, tv kijken, boek lezen, 'klikken en scrollen' (zoals ik dat noem) op mijn telefoon, en ga zo maar door..
Nu klinkt dit best zorgelijk. Ja, ik overweeg zelfs dit hele blog te wissen, want ik wil niet dat julie denken dat ik zo'n bankhangende niksnut ben. En als ik bovendstaande lees, begin ik dat haast zélf van mezelf te denken!
Maar nee, dit blog gaat viraal. Ik moet het gewoon even omdraaien. Want ik mag dan wel geen baan hebben en 'thuis zitten'; mensen die wél een baan hebben (hetzij op kantoor) die zitten nog veel meer! In een kil, grauw, strak kantoor, met mensen waar je op zich niet heel veel mee hebt, maar waar je dan wel gewenst sociaal tegen doet. Af en toe maak je een wandelingetje naar het koffiezetapparaat (als een collega of stagiair niet al koffie voor je gehaald heeft), maar meer is het niet. Zelfs pauzes worden zorgelijk vaak overgeslagen, is bewezen! Geen wandelingetje, geen zonlicht.. Niks.
Nee, dan doe ik het stiekem nog best goed. Thuiszitten betekent voor mij niet bankhangend niksnutten. Het betekent dat ik meer buiten kom, meer bewust sociaal contact opzoek en meer beweeg, dan terwijl ik werkte! Geen stressvolle zoektocht naar een perfecte ergonomische stoel voor op kantoor, geen tekort aan vitamine D, geen sociaal verplicht spel meer voor mij!
Dus nee, ik wis dit blog niet, ik wil het juist zoveel mogelijk gedeeld zien! Ik raad het iedereen aan, ook al heb je een baan; plan af en toe een dagje voor jezelf. Tijdschriftje lezen, huishoudje doen, wandelingetje maken, kat knuffelen. Helemaal. Jouw. Dag.
Lang leve de thuiszitters!
Nu alleen nog even vanuit mijn bank op wat vacatures solliciteren...
Mijn laatste functie, bij provincie Gelderland, was een functie die ik vervulde omdat een medewerker aldaar van haar zwangerschapsverlof wilde gaan genieten. Dus ik nam haar werkzaamheden eventjes over. Zij kwam na 7 maanden weer in goede gezondheid terug, met een kindje rijker. Hartstikke leuk natuurlijk, maar daardoor hield mijn baan daar toch echt, zoals afgesproken, op.
Nu 'zit ik dus thuis'. Tenminste, dat zegt men dan altijd. Geen baan, dus: je zit thuis. Nou zou ik graag willen zeggen dat dat he-le-maal niet zo is, dat altijd-maar-thuis-zijn, maar stiekem zijn die woorden best passend gekozen. Tuurlijk, ik ga wel eens een boodschapje doen, lukraak wat rondwandelen, mensen bezoeken, vrijwilligerswerk doen, werk vanuit mijn eigen bedrijfje doen, etc. Maar als ik eerlijk ben zit ik toch best veel tijd thuis.
Dan zou ik nog kunnen zeggen dat dat 'zitten' he-le-maal niet altijd zo is. Want ik sta soms wat af te wassen, wandel de trap op en af om wat wasjes in de kelder te laten draaien, drogen en op te hangen/af te halen, ik stofzuig (lees: stoot scheldend tegen alle muren en meubels terwijl mijn stofzuigerskabel verstrikt raak achter vloervazen die dan weer omvallen en zo AARGH) af en toe eens wat door het huis, etc. Dus nee; ik zit echt niet altijd stil in ons huis!
Maar als ik bij zou moeten houden op een tijdschema hoeveel tijd ik wél zit, is dat denk ik stiekem toch schrikbarend veel. Tijdschriftje lezen, mail bijwerken, dit blog schrijven (ja, ook jullie, lezers, zijn schuldig aan mijn zitquotum), Appa, de kat, op mijn schoot laten liggen, tv kijken, boek lezen, 'klikken en scrollen' (zoals ik dat noem) op mijn telefoon, en ga zo maar door..
Nu klinkt dit best zorgelijk. Ja, ik overweeg zelfs dit hele blog te wissen, want ik wil niet dat julie denken dat ik zo'n bankhangende niksnut ben. En als ik bovendstaande lees, begin ik dat haast zélf van mezelf te denken!
Maar nee, dit blog gaat viraal. Ik moet het gewoon even omdraaien. Want ik mag dan wel geen baan hebben en 'thuis zitten'; mensen die wél een baan hebben (hetzij op kantoor) die zitten nog veel meer! In een kil, grauw, strak kantoor, met mensen waar je op zich niet heel veel mee hebt, maar waar je dan wel gewenst sociaal tegen doet. Af en toe maak je een wandelingetje naar het koffiezetapparaat (als een collega of stagiair niet al koffie voor je gehaald heeft), maar meer is het niet. Zelfs pauzes worden zorgelijk vaak overgeslagen, is bewezen! Geen wandelingetje, geen zonlicht.. Niks.
Nee, dan doe ik het stiekem nog best goed. Thuiszitten betekent voor mij niet bankhangend niksnutten. Het betekent dat ik meer buiten kom, meer bewust sociaal contact opzoek en meer beweeg, dan terwijl ik werkte! Geen stressvolle zoektocht naar een perfecte ergonomische stoel voor op kantoor, geen tekort aan vitamine D, geen sociaal verplicht spel meer voor mij!
Dus nee, ik wis dit blog niet, ik wil het juist zoveel mogelijk gedeeld zien! Ik raad het iedereen aan, ook al heb je een baan; plan af en toe een dagje voor jezelf. Tijdschriftje lezen, huishoudje doen, wandelingetje maken, kat knuffelen. Helemaal. Jouw. Dag.
Lang leve de thuiszitters!
Nu alleen nog even vanuit mijn bank op wat vacatures solliciteren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten