maandag 16 maart 2015

Stemmen

Over twee dagen worden we allen uitgenodigd te gaan stemmen voor de provinciale verkiezingen. Iedereen pakt dat op zijn of haar eigen manier aan. De één denkt aan het algemeen belang en stemt voor het groter goed. De ander kiest bewust voor wat op dit moment van belang is in de provincie waar hij of zij woont. En dan zijn er nog de stemmers die enkel kijken naar hun eigen belang. 'Ík heb nu een mooie uitkering nodig, ík heb nu veel goedkope zorg nodig, ík wil dat de straffen vooral lager worden omdat ik me nog wel eens op het verkeerde pad wil begeven, ík ben verslaafd aan roken, dus ik wil dat die accijns omlaag gaat' en ga zo maar door..
Maar welke stem je zelf ook uitbrengt, er komt een uitslag uit die de meesten lijkt te bevallen. Tenminste: de meesten hebben voor die uitslag gekozen. En die uitslag vormt de politiek, een beleid, een richting, een toekomst. En daarmee de samenleving.


Wat mij opvalt tijdens de huidige campagnes is dat veel partijen zich inzetten voor 'minder grote verschillen tussen burgers'. Verschillen in bijvoorbeeld inkomsten, kansen, opleiding- en werkgelegenheden zouden minder groot gemaakt moeten worden en iedereen zou dus op een soortgelijk niveau in deze samenleving moeten kunnen staan. Blijkbaar is de wens van velen: iedereen gelijk.

Nu zijn er de laatste jaren behoorlijk wat films uitgekomen over samenlevingen in de toekomst. Ik heb het over films als The Hunger Games, Divergent, The Maze Runner.. In elk van deze films is de samenleving juist onzettend in departementen gedeeld. Je hebt de werkers, de helpers, de slimmerikken, de losers, de beschermers, etc. Kortom: hokjes. Dat is dus juist enorm in tegenstelling tot het idee dat nu vaak geopperd wordt in de debatten naar aanleiding van de provinciale verkiezingen! Niks gelijkheid, maar juist diversiteit!

Ik vraag mij dus af: wat willen we nu eigenlijk echt?
De Nederlandse politiek (of veel partijen in elk geval) wil ons duidelijk maken dat iedereen soort van hetzelfde moet gaan worden. Gelijkwaardigheid. Geen excessen. Wil je wèl het verschil maken en die middelmaat uitbreken, door beter te presteren, meer te willen verdienen, meer kennis tot je te willen nemen of groter te willen wonen? Dan trekt de politiek je terug met bureaucratische beslommeringen.
Hollywood vertelt ons juist dat we afstevenen op een hokjescultuur. Vastgestelde diversiteit. Geen individuen. Wil je wèl afwijken van het hokje waar je in geplaatst bent, dan zet je je leven op het spel..
Ah, maar dat is dus de overeenkomst! Zowel de partijen die streven naar gelijkheid als Hollywood met z'n hokjes stellen ons één centraal beeld helder: het individu verdwijnt. Of je nou geplaatst wordt in een hokje als werker, helper of slimmerik, of je moet verplicht als middelmaat door het leven gaan: je bent als individu niet vrij! Oef...

Maar nee, ik eindig dit blog niet negatief. Ik roep je juist op, om te gaan stemmen! Wil jij geen toekomst creëren waarin het individu geen stem meer heeft? Kies overmorgen dan bewust.. en maak van de wereld een mooie, vrijwíllig diverse samenleving! Succes! :)

maandag 2 maart 2015

Etiquette

Mensen die mij enigszins goed kennen weten dat ik veel waarde hecht aan etiquette. Het handelen zoals het hoort. Het netjes doen. Het correct leven. Ik word dan ook altijd blij als ik zie dat andere mensen dat ook doen. Maar ik erger me daarentegen juist altijd een beetje als mensen helemaal níks (meer) aan etiquette doen. Etiquette die lang geleden zorgvuldig zijn opgesteld door mensen die weten hoe het hoort. Die weten wat netjes is. Mensen die correct zijn..

Maar nee, ik zie het helaas nog te vaak gebeuren dat mensen zich niks meer van etiquette (of eigenlijk 'van andere mensen') aantrekken. Bijvoorbeeld: Je gaat samen met anderen een hapje eten. Of dit nou thuis is of buitenshuis. Het is absoluut NOT DONE al te beginnen met eten, als nog niet iedereen zijn bord gevuld voor zich heeft staan. Maar nee, er zijn van die mensen die meteen gretig beginnen te happen, alsof ze een heuse hongerwinter achter de rug hebben!

Een ander punt van 'gebrek aan etiquette' valt mij op in het park. Nu ben ik zo'n type mens, dat als ik op een rustige dag in het park wandel en eens per kwartier iemand mij tegemoet wandelt, ik naar diegene knik. Soms met een onverstaanbaar 'Goedendag', of 'Hallo' erbij. Maar krijg ik een knik of woordje terug? Zelden! Sowieso moet ík altijd beginnen met deze sociale handeling, want als ík niet knik of groet, dan doet de tegemoetloper het hoe dan ook nooit.. Foei!

En dan is er nog de moderne regel in de etiquettewereld: het op tijd reageren op whats-appjes. Nu is het nóg minder netjes en absoluut niet correct om voortdurend je mobiel naast je te hebben liggen, zeker in het gezelschap van anderen, maar niet binnen één à twee dagen reageren op een 'wappje' is wederom NOT DONE! Het liefst ontvangt men een reactie binnen een kwartier, half uurtje, maar nog steeds zijn er mensen die het reageren rustig een week laten liggen of helemaal niet reageren.. Erg jammer..

Maar aan de andere kant, misschien moet ik er ook niet zo'n punt van maken. Etiquette, of netjes handelen, of 'goed doen' is tegenwoordig sowieso geen plicht meer... Nee, het is meer een gunst, of nee, een gave! Kijk maar eens naar SBS6, 'Wie Goed Doet, Goed Ontmoet'. Een voor jou onbekend kindje heeft een losse veter, je strikt die veter en voilà: € 100,- in de pocket. Ja, lieve lezers, een beetje 'goed' (lees: doodnormaal) doen levert tegenwoordig nog wat op! Dus de volgende keer als ik netjes blijf wachten met eten totdat jij je eten hebt, jou groet in het park of jou direct terug whats-app: pak je portemonnee maar! ;)