Al dat sprookjesgebeuren deed me denken: waarom niet eens een sprookje in plaats van een blog!
Dus bij deze :)
Er was eens, over de Noordzee, voorbij de groene velden van Engeland, in een mooi kasteel in Schotland, een prins.
Het was een dappere, maar ook een zeer eigenwijze prins.
Ondanks dat iedereen hem wel mocht, omdat hij zo dapper en heel trouw aan zijn onderdanen was, ergerden veel mensen zich aan hem. Hij wilde namelijk nooit naar iemand luisteren. Altijd maar zijn eigen gang gaan. Soms leek het wel dat hij júist verboden dingen deed, puur omdat ze eigenlijk niet mochten.
Op een dag besloot zijn raadgever dat de prins een tocht moest maken.
"Een tocht?! Dat doe ik niet! Waarom zou ik eigenlijk?!", vroeg de prins.
"Daarom", zei zijn raadgever. "Het 'waarom' zal vanzelf verschijnen", en de prins kon niet anders dan te starten met zijn tocht..
Nadat de prins een tijdje had gewandeld kwam hij bij een kleine vestiging terecht; een schattig dorpje met veel schapenhoeders.
"Och prins, al onze schapen zijn weggelopen. Zou jij willen helpen ze terug te halen?", vroeg het dorpshoofd.
"Nee", zei de prins. "Daar heb ik geen zin in!" En hij vervolgde zijn tocht..
Vervolgens kwam de prins bij een beekje aan. Er zat een man te vissen, maar die keek niet erg vrolijk. De man merkte de voorbijlopende prins op.
"Och prins, mijn emmer met reeds gevangen vissen is omgevallen in de beek. Zou jij willen helpen mijn vissen weer uit het water te halen?", vroeg de visser.
"Nee", zei de prins. "Daar voel ik niks voor hoor!" En hij vervolgde zijn tocht..
Hij liep een stukje verder en kwam bij een ander kasteel terecht. Op de troon zat een vriendelijke bolle koning.
"Och prins, wilt u mij helpen druiven plukken, dan drinken we vervolgens gezellig een glaasje wijn samen!", zei de koning.
"Nee", zei de prins. "Ik heb wel wat beters te doen!" En hij vervolgde zijn tocht..
De prins begon al een beetje moe te worden en wilde erg graag gaan slapen. Dat deed de prins namelijk het allerliefste, slapen.
Hij zag een heel klein huisje staan, dat verlaten leek. 'Maar dat is lekker', dacht de prins, 'dan kan ik lekker beschut gaan slapen'!
Hij opende de deur van het huisje - maar wacht; het huisje was wèl bewoond! En niet zomaar, nee, in het huisje woonde een nare en lelijke heks!
"Zo, meneer de prins, u dacht eens even lekker te gaan slapen in mijn huisje?!", sneerde de heks naar de prins.
"Ja, dat was ik van plan..", zei de prins. Hij was stiekem wel een beetje bang, maar ja, de prins deed altijd waar hij zin in had, dus hij kon nu niet meer weggaan..
"Ik heb jou je hele tocht in de gaten gehouden, prins", zei de heks, "en hoe jij je gedraagt bevalt me helemaal niks! Jij zet je voor níemand in! Jij denkt alléén maar aan jezelf! Ik, ik.. ik spreek een vloek over je uit!"
De prins werd nu toch wel erg bang en dook weg in een hoekje. De heks stapte op hem af, haalde diep adem en schreeuwde uit: "Kriegen, kraggen, kruigen, deze prins zal ooit gaan buigen!"
Vervolgens, POEF, verdween de heks..
De prins kroop angstig uit het hoekje. 'Wat betekende die spreuk nou precies?', vroeg de prins zich af. 'Wat gaat er met me gebeuren?'
Hij was helemaal niet meer zo dapper als voorheen, maar ja, hij moest terug naar huis, dus hij vervolgde zijn tocht maar weer..
Na lang wandelen trof hij plotseling een man en een vrouw aan. Ze zagen er moe en vies uit, maar ook erg gelukkig!
'Hoe kan dat nou', dacht de prins, en hij vroeg het stel waarom ze zo vies waren.
"Wij hebben een heel stuk gewandeld en kwamen een aantal mensen tegen. Die mensen vroegen ons of we hen wilden helpen en dat hebben we gedaan. Zo hebben we achter wat schapen aangerend om ze terug te brengen naar de schapenhoeders van een schattig dorpje, en we hebben tot onze knieën in een beekje gestaan om de verloren vissen van een visser terug te halen en we hebben wat druiven geplukt voor een koning!"
"Maar waarom zijn jullie dan alsnog zo gelukkig?", vroeg de prins. "Werken is toch helemaal niet leuk?"
"Nou", zei de vrouw, "het voelt heel goed om anderen te helpen. En de dankbaarheid van die anderen is al helemaal geweldig! Zo kreeg ik deze warme cape van de schapenhoeders, gemaakt van schapenwol". "Ja, en ik kreeg van de visser deze twee heerlijke vissen mee", zei de man. "En de koning, die nodigde ons uit voor een uitbundig feest waar de wijn rijkelijk vloeide!", lachte de vrouw.
'Maar.. dat wil ik ook!', dacht de prins. 'Ik wil ook andere mensen helpen, andere mensen blij maken! Dat voelt goed en levert nota bene vaak meer op dan wanneer je alleen maar aan jezelf denkt!'
"Jullie zijn een voorbeeld voor mij", zei de prins, "Ik wil net als jullie mijn leven in het teken van anderen zetten! En om daarmee te beginnen, zal ik voor jullie buigen!"
De prins zette zijn voetjes netjes naast elkaar en wilde zijn bovenlichaam naar voren bewegen, maar... het lukte niet! Hij bleef haperen!
"Wat.. wat gebeurt er?!", vroeg de prins en voelde aan zijn hoofd... Er leek wat te kriebelen! In plaats van zijn bovenlichaam, bogen zijn óren naar voren!!
De man en vrouw wisten niet wat er gebeurde en de prins wist zich geen raad! Hij rende zo snel als hij kon rondjes om het stel en sprong tegen elke boom op die in zijn omgeving stond.
Op een gegeven moment waren zijn oren volledig naar voren gebogen en voelde de prins niks meer aan zijn hoofd. De prins werd weer rustig en ging zachtjes op de grond zitten.
"Oh jeetje.." zei de vrouw. "Doet het zeer?"
"Hm.. nee", zei de prins, "het voelt eigenlijk wel prima zo.. Hoe ziet het eruit?"
"Nou.. hartstikke leuk eigenlijk!" zeiden de man en vrouw tegelijk.
"Maar ik kan zo natuurlijk niet terug naar m'n kasteel.. De mensen daar willen me sowieso niet meer zien ben ik bang." zei de prins.
"Nou, dan blijf je toch bij ons?", stelden de lieve man en vrouw voor.
"Dat vind ik een hartstikke goed idee!", zei de prins. "Ik blijf erg graag bij jullie!"
Hand in hand liepen ze met z'n drietjes verder en ze leefden nog lang en gelukkig. :)
Scottish Fold Appa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten