zaterdag 18 oktober 2014

Sprookje

Vanmiddag is in mijn thuisbasis Arnhem, middels een feestelijke parade, het Sprookjesfestival ingeluid. Met dit jaar als thema ´Dierlijk´.
Al dat sprookjesgebeuren deed me denken: waarom niet eens een sprookje in plaats van een blog!
Dus bij deze :)


Er was eens, over de Noordzee, voorbij de groene velden van Engeland, in een mooi kasteel in Schotland, een prins.
Het was een dappere, maar ook een zeer eigenwijze prins.
Ondanks dat iedereen hem wel mocht, omdat hij zo dapper en heel trouw aan zijn onderdanen was, ergerden veel mensen zich aan hem. Hij wilde namelijk nooit naar iemand luisteren. Altijd maar zijn eigen gang gaan. Soms leek het wel dat hij júist verboden dingen deed, puur omdat ze eigenlijk niet mochten.

Op een dag besloot zijn raadgever dat de prins een tocht moest maken.
"Een tocht?! Dat doe ik niet! Waarom zou ik eigenlijk?!", vroeg de prins.
"Daarom", zei zijn raadgever. "Het 'waarom' zal vanzelf verschijnen", en de prins kon niet anders dan te starten met zijn tocht..

Nadat de prins een tijdje had gewandeld kwam hij bij een kleine vestiging terecht; een schattig dorpje met veel schapenhoeders.

"Och prins, al onze schapen zijn weggelopen. Zou jij willen helpen ze terug te halen?", vroeg het dorpshoofd.

"Nee", zei de prins. "Daar heb ik geen zin in!" En hij vervolgde zijn tocht..

Vervolgens kwam de prins bij een beekje aan. Er zat een man te vissen, maar die keek niet erg vrolijk. De man merkte de voorbijlopende prins op.

"Och prins, mijn emmer met reeds gevangen vissen is omgevallen in de beek. Zou jij willen helpen mijn vissen weer uit het water te halen?", vroeg de visser.

"Nee", zei de prins. "Daar voel ik niks voor hoor!" En hij vervolgde zijn tocht..

Hij liep een stukje verder en kwam bij een ander kasteel terecht. Op de troon zat een vriendelijke bolle koning.

"Och prins, wilt u mij helpen druiven plukken, dan drinken we vervolgens gezellig een glaasje wijn samen!", zei de koning.

"Nee", zei de prins. "Ik heb wel wat beters te doen!" En hij vervolgde zijn tocht..

De prins begon al een beetje moe te worden en wilde erg graag gaan slapen. Dat deed de prins namelijk het allerliefste, slapen.

Hij zag een heel klein huisje staan, dat verlaten leek. 'Maar dat is lekker', dacht de prins, 'dan kan ik lekker beschut gaan slapen'!

Hij opende de deur van het huisje - maar wacht; het huisje was wèl bewoond! En niet zomaar, nee, in het huisje woonde een nare en lelijke heks!

"Zo, meneer de prins, u dacht eens even lekker te gaan slapen in mijn huisje?!", sneerde de heks naar de prins.
"Ja, dat was ik van plan..", zei de prins. Hij was stiekem wel een beetje bang, maar ja, de prins deed altijd waar hij zin in had, dus hij kon nu niet meer weggaan..

"Ik heb jou je hele tocht in de gaten gehouden, prins", zei de heks, "en hoe jij je gedraagt bevalt me helemaal niks! Jij zet je voor níemand in! Jij denkt alléén maar aan jezelf! Ik, ik.. ik spreek een vloek over je uit!"

De prins werd nu toch wel erg bang en dook weg in een hoekje. De heks stapte op hem af, haalde diep adem en schreeuwde uit: "Kriegen, kraggen, kruigen, deze prins zal ooit gaan buigen!"

Vervolgens, POEF, verdween de heks..
De prins kroop angstig uit het hoekje. 'Wat betekende die spreuk nou precies?', vroeg de prins zich af. 'Wat gaat er met me gebeuren?'
Hij was helemaal niet meer zo dapper als voorheen, maar ja, hij moest terug naar huis, dus hij vervolgde zijn tocht maar weer..

Na lang wandelen trof hij plotseling een man en een vrouw aan. Ze zagen er moe en vies uit, maar ook erg gelukkig!
'Hoe kan dat nou', dacht de prins, en hij vroeg het stel waarom ze zo vies waren.

"Wij hebben een heel stuk gewandeld en kwamen een aantal mensen tegen. Die mensen vroegen ons of we hen wilden helpen en dat hebben we gedaan. Zo hebben we achter wat schapen aangerend om ze terug te brengen naar de schapenhoeders van een schattig dorpje, en we hebben tot onze knieën in een beekje gestaan om de verloren vissen van een visser terug te halen en we hebben wat druiven geplukt voor een koning!"

"Maar waarom zijn jullie dan alsnog zo gelukkig?", vroeg de prins. "Werken is toch helemaal niet leuk?"
"Nou", zei de vrouw, "het voelt heel goed om anderen te helpen. En de dankbaarheid van die anderen is al helemaal geweldig! Zo kreeg ik deze warme cape van de schapenhoeders, gemaakt van schapenwol". "Ja, en ik kreeg van de visser deze twee heerlijke vissen mee", zei de man. "En de koning, die nodigde ons uit voor een uitbundig feest waar de wijn rijkelijk vloeide!", lachte de vrouw.

'Maar.. dat wil ik ook!', dacht de prins. 'Ik wil ook andere mensen helpen, andere mensen blij maken! Dat voelt goed en levert nota bene vaak meer op dan wanneer je alleen maar aan jezelf denkt!'
"Jullie zijn een voorbeeld voor mij", zei de prins, "Ik wil net als jullie mijn leven in het teken van anderen zetten! En om daarmee te beginnen, zal ik voor jullie buigen!"

De prins zette zijn voetjes netjes naast elkaar en wilde zijn bovenlichaam naar voren bewegen, maar... het lukte niet! Hij bleef haperen!
"Wat.. wat gebeurt er?!", vroeg de prins en voelde aan zijn hoofd... Er leek wat te kriebelen! In plaats van zijn bovenlichaam, bogen zijn óren naar voren!!

De man en vrouw wisten niet wat er gebeurde en de prins wist zich geen raad! Hij rende zo snel als hij kon rondjes om het stel en sprong tegen elke boom op die in zijn omgeving stond.
Op een gegeven moment waren zijn oren volledig naar voren gebogen en voelde de prins niks meer aan zijn hoofd. De prins werd weer rustig en ging zachtjes op de grond zitten.

"Oh jeetje.." zei de vrouw. "Doet het zeer?"
"Hm.. nee", zei de prins, "het voelt eigenlijk wel prima zo.. Hoe ziet het eruit?"
"Nou.. hartstikke leuk eigenlijk!" zeiden de man en vrouw tegelijk.
"Maar ik kan zo natuurlijk niet terug naar m'n kasteel.. De mensen daar willen me sowieso niet meer zien ben ik bang." zei de prins.
"Nou, dan blijf je toch bij ons?", stelden de lieve man en vrouw voor.
"Dat vind ik een hartstikke goed idee!", zei de prins. "Ik blijf erg graag bij jullie!"

Hand in hand liepen ze met z'n drietjes verder en ze leefden nog lang en gelukkig. :)

                Onze kleine prins en mijn muze voor dit sprookje:
                                         Scottish Fold Appa.

vrijdag 17 oktober 2014

Herfst

In mijn vorige blog schreef ik nog dat ik de herfst toch-echt-wel-leuk vind. Met wat geleuter over mooie blaadjes en fleecekleedjes en zo erbij.
Nou, ik wil die woorden misschien terug gaan nemen.. Want jonge jonge, wat een ellende, die herfst!

Het ergste is meteen 's ochtends al. De wekker begint te rinkelen. Of te rammelen.
Hm, dit zijn eigenlijk rare (lees: ouderwetse) termen, want de meeste mensen gebruiken tegenwoordig hun telefoon als wekker en die speelt een 'geinig' deuntje af. Of je hebt een wekkerradio en dan word je gewekt door een 'leuk' liedje of hele nare nieuwsberichten of nog vervelendere reclameboodschappen..
Laten we het dus maar op 'jengelen' houden; dat past in alle gevallen.

De wekker begint te jengelen. Je opent je ogen, je probeert uit bed te klimmen, maar daar begint het al: het is plots ijskoud in je kamer! Bbrr, herfst.. Al kleumend wandel je naar je raam en trekt de gordijnen open: het is nog pikkedonker buiten! Bah, herfst.. In mijn geval volgt vervolgens wat gedoe met een fiets die nat en vies is en dat ik dan mijn fietslampjes erop moet monteren en die blijken het dan weer niet te doen en zo.. Grmbl, herfst..

Maar als ik dan op werk arriveer word ik juist geconfronteerd met het fijne van herfst: de naderende herfstvakantie. Want wat valt mij direct op: het is ontzettend druk op werk!
Men komt eerder naar werk toe, men werkt langer door, men werkt een heel stuk hárder, de hele dag door.. En dat allemaal vanwege die naderende herfstvakantie.
Dat is tweeledig, want je wilt natuurlijk al je lopende zaken afgerond hebben voordat je vakantie gaat vieren, maar ik denk ook dat veel mensen net voor een vakantie wat langer en harder doorwerken, zodat ze kunnen zeggen 'Poeh, ik was er wel aan toe zeg!', of de nog mooiere 'Nou, deze vakantie heb ik toch echt wel ten volste verdiend!'..

Nou is dat 'verdienen' natuurlijk een grappige manier om het zo te bekijken, maar het is eigenlijk pure noodzaak. Al hoeft dat 'goed rusten na gedane arbeid' natuurlijk niet altijd in de vorm van een hele vakantie te zijn: al is het maar een uurtje op de bank. Geen scherm, geen gepraat, geen gedachten. Laatst kwam in een gesprek dit 'bank-uurtje' naar voren. Dat iedereen dat eigenlijk wel doet: net voor het slapen gaan, éventjes nog die bank pakken. Ongeacht wat je daarvoor dan ook gedaan hebt: werk, eten, een feestje.. Bij laatstgenoemde is dat trouwens altijd wel een beetje wrang, want hoe vaak hoor of zeg je niet op een feestje 'Oh, ik ga nu echt naar huis hoor, het is laat, ik ben doodmoe, ik ga lekker slapen..'
NEE! Je gaat helemaal niet slapen! Je gaat nog minimaal 10 minuten op je bank hangen!
Leuk om dat straks terug te zeggen als iemand de 'ik ga naar huis, want ik ga slapen'-smoes op jóuw feestje durft te maken.. ;)

Maar goed, de activiteit voorafgaand aan het bank-uurtje maakt dus niet uit. Vreemd genoeg zelfs de tíjd niet!
Kom je rond 11.00 uur terug van een feestje, dan pak je nog even je bank-uurtje. Maar kom je rond 3.00 uur terug van een feestje, dan is de kans erg groot dat je tóch nog even thuis een drankje doet op die goeie ouwe vertrouwde eigen bank! En oh, dat is zo lekker..
Dat doet me denken; als ik bankuurtje zonder streepje schrijf ontstaat het woord 'kuurtje'. En dat is het ook: een soort behandeling om jezelf weer even aan te sterken en op te laden. Een momentje waarin alle zorgen en moetjes even verbannen zijn. :)

Kortom, veel plezier vanavond, dit weekend en deze herfstvakantie allemaal! En vergeet dus vooral je bankuurtjes niet te pakken!
Hoera, het is herfst!

woensdag 8 oktober 2014

Fun with Fabrics - part 8

Nou, de herfst is wel echt begonnen zeg. Regen, wind, kou.. Maar heel vervelend vind ik dat niet hoor; ergens heeft de herfst ook wel weer wat.
Het is de tijd van lekker warm binnen zitten met een theet'tje, romantische films kijken onder een fleecekleedje, mooie groene, bruine èn rode vallende blaadjes en mooie muziek opzetten terwijl je goede boeken leest. Of makkelijke magazines, in mijn geval..
Een bijkomend voordeel van de herfst is dat je nog niet wordt doodgegooid met overdreven Kerstversieringsdingetjes, sneeuw, de wat-moet-ik-nu-weer-koken-of-bakken-met-de-feestdagen-stress en bovenal, die overkill aan Mariah Carey!

Maar toch is er iets in het straatbeeld dat mij momenteel een beetje als een doorn in het oog springt. En dat wil ik hier even kwijt.

Ik heb het over de manier waarop jonge vrouwen zich in het openbaar vertonen tegenwoordig. Het te hip rondlopen in te hippe kleren met te hippe make-up op.. Van top tot teen.
Je begrijpt het al; ik vind het allemaal een beetje te hip tegenwoordig.

Ik schets hieronder even een beeld en ik vertrouw erop dat jullie allemaal wel eens zo iemand hebben zien rondlopen.
Of je loopt zelf zo door het leven, maar dan kun je onderstaand blog als niet verzonden beschouwen.. ^_^

Het begint met knal- (en dan niet gewoon knal, nee, het doet-pijn-aan-je-ogen-en-je-vraagt-je-af-of-die-meid-zich-bewust-níet-voor-een-spiegel-heeft-opgemaakt-knal) rode lippen. Alhoewel, het zijn niet zozeer de lippen, het is haar halve gezicht, want de lippenstift zit in de meeste gevallen van net onder de neus tot op het puntje van de kin..
Waarom?!

Nou kunnen knalrode lippen mooi zijn, boven bijvoorbeeld een sluike zwarte jurk of een feestelijk wit rokje, en zelfs boven een strak grijs pak misstaat het niet, maar nu komt het ergste; niks van bovenstaande wordt er tegenwoordig onder gedragen!

Nee, als je je ogen laat zakken vanaf dat half beschminckte gezicht zie je over de schouders van die jonge meid een soort mantel hangen. Geen mooie getailleerde jas of leuk sportief jack, nee, een vierkant blok. Met schoudervullingen vaak ook nog.
Weg vrouwelijkheid. Weg gratie. Weg charme. En het is niet eens gemaakt van een mooie stof, maar van een soort stug vilt! Alsof de meid naar een meubelzaak is geweest en een stuk stof mee heeft gejat en omgeslagen, omdat de herfst toch wel een beetje kouder dan verwacht blijkt te zijn.
Waarom?!

Maar goed, een dikke grote mantel en rode lippen kúnnen op zich nog wel mooi zijn samen, als je je er maar een beetje gepast bij kleedt verder. Maar helaas, ook onder de navel wordt het er niet veel beter op tegenwoordig..

Meiden dragen nu een goedkoop ogende jurk/rok, die òf net niet bij de knieën stopt òf irritant en raar ruim boven de enkels al ophoudt! En wat dragen ze daar dan onder? Leuke ballerina's of mooie pumps zou je denken? Guess again: sneakers!!
Waarom?!



Maar wees gerust; ik ben juist een voorstander van het idee 'Kleed je zoals je wilt en trek je niks van anderen aan'. En ik ben zelf immers ook geen bolleboos op modegebied, dus ik impliceer zeker niet dat ik 100% weet wat de go's en no-go's zijn. Maar met die kleding van tegenwoordig wordt toch écht de plank misgeslagen. Zeker weten.

Waarom ik dit mag zeggen, is omdat bovenstaand voorbeeld een duidelijke trend is en het dus geen volledige eigen keus is van de draagsters. Hen valt eigenlijk dus ook niks te verwijten.
Maar ik blijf erbij dat ze nog beter bijvoorbeeld een broek als trui of een blouse als rok kunnen dragen; dan zijn ze sowieso creatiever, eigenzinniger en het ziet er vast nog een stuk beter uit ook! Want wees nou eerlijk; die grote jassen, rokjes met sneakers eronder, schoudervullingen.. Dat is toch allemaal wel heel erg jaren '90 hè!

Hmm, die leuke jaren '90, dat doet me denken.. Wanneer komt 'All I Want For Christmas' nou eindelijk weer eens op de radio?! :)