donderdag 27 februari 2014

Fun with Fabrics - part 4


Nu het zonnetje ons weer steeds vaker komt verblijden, vind ik het wel weer tijd voor een Fun with Fabrics! Want wisseling van temperatuur betekent wisseling van kleding. En dus ook: andere stoffen!

Het moment van 'de wissel' verschilt per persoon. De één loopt nog in een dikke winterjas, inclusief sjaal, handschoenen en een muts, terwijl de ander al zonder gene de zomerjas omslaat. Ik zit er zelf altijd een beetje tussenin. Ik kies nog veilig voor de warme en lange broeken en truien, maar durf (hetzij schoorvoetend) steeds iets meer huid te laten zien. Mouwtjes opstropen, tóch maar het truitje zónder col aantrekken en kiezen voor mijn lage schoentjes in plaats van mijn winterboots met vacht aan de binnenkant. Ook de kleuren mogen weer wat feller en blijer. Zo'n wissel heeft bij mij altijd wat tijd nodig, maar ach, het is toch nog pas februari..

Dat doet me denken; het is nog niet eens zo lang geleden dat ik in mijn vorige Fun with Fabrics schreef over diverse (fleece-/bont-/alpaca-)kleedjes voor de koude avonden! Hm, de seizoenen veranderen tegenwoordig wel heel snel, lijkt het.. Maar dat is een andere discussie. Nu wil ik het hebben over dé stof waar je niet omheen kan als het ook maar íets warmer wordt: linnen.

Vooral mannen zijn er gek op. Hippe mannen. Volgens mij zie ik in de lente/zomer elke dag wel een man voorbij lopen met een witte (of nee, 'schelp-rook-beige-blanke') linnen broek met daaronder knalrode schoentjes. Of kanariegele. Of gifgroene. In elk geval: hip. Maar niet zomaar hip; hip op een natuurlijke wijze nog wel!

Linnen wordt namelijk gemaakt uit de plant vlas. Na het trekken (oogsten) wordt het vlas gedroogd. Daarna wordt het vlas 'geroot' door het uit te spreiden over het veld, waar het gedurende enkele weken wordt blootgesteld aan regen, dauw en zonneschijn. Vervolgens worden de vezels middels 'zwingelen' en 'hekelen' (ik heb dit van Wikipedia geplukt, dus vraag me er niet naar..) gescheiden van het stro. Korte vezels (de touwvezels of lokken) worden gebruikt voor het spinnen van touw en grove garens; de fijne, lange vezels (het lint) leveren uiteindelijk het fijnste linnengaren op. Het stro wordt gebruikt voor het persen van platen voor de bouw.

 
Nou worden doodgewone spijkerbroeken ook van een natuurproduct, katoen, gemaakt, maar het mooie bij linnen is, is dat het zo zíchtbaar natuurlijk is. Het liefst nog met onvermalen donkere sprietjes stro verstopt tussen de witte vezels.
Het enige probleem is dat je bij linnen wel heel erg zeker moet weten dat het supermooi weer is. Neem deze week; gister was het prachtig, vandaag wordt er plots tóch weer regen verwacht.. En dan draag ik toch liever een donkerblauwe spijkerbroek van katoen, dan een witte broek gemaakt van luchtige vlasvezels... *exposed*

donderdag 20 februari 2014

Smakelijk

Trends? Normaal moet ik er niks van hebben. "Dit is nu in, dus dit móet je hebben!", "Dat is zooo 2013, dat draag ik echt niet meer!" Nonsens. Gewoon leven naar je eigen smaak en keuzes, zeg ik altijd maar.
Maar helaas, ook ik ben voor een trend gevallen. Ik noem het een trend, omdat ik er nu al vanuit ga dat men dit nú allemaal helemaal 'tha bomb' vindt, maar over een tijdje weer iets nieuws hips heeft gevonden. Of lekkers en gezonds in dit geval.

Ik heb het namelijk over de super-, power- en rawfoods. Of ze daadwerkelijk helpen weet ik niet. Ik weet sowieso niet of íemand dat al weet. Is er al écht goed onderzoek naar gedaan? Men dacht vroeger ook dat melk en appels gezond waren, maar nu blijkt steeds vaker dat melk drinken als volwassene helemaal geen (goed) nut heeft en dat appels je hele gebit verknallen! Bbrr. Misschien slimmer om toch af te wachten of die amazing-foods echt wel werken?

Nee. Ik ga niet de bange burger uithangen, maar probeer het gewoon! Enkele weken geleden ben ik ermee begonnen. Eigenlijk niet eens zo zeer omdat het een trend is, maar puur omdat ik gewoonweg niet wist wat ik (gezond) moet eten als ontbijt. Dan dit maar eens proberen, dacht ik, en ik kocht een hele waslijst aan 'gezonde dingen': goji-bessen, inca-bessen, mulberries, kokosvezels en chiazaad. Nu gooi ik dat elke ochtend in mijn yoghurt (magere uiteraard) en hoop die dag dan heel gezond te zijn begonnen.
Eerlijk is eerlijk; het smaakt best ok allemaal, die foodjes. En ik voel me er ook wel energiek door, maar op zich.. zo voelde ik me ook toen ik ontbeet met crackers met kaas of met ontbijtkoek.

Vandaag tijdens Koffietijd (euhm.. ja, ik ben vandaag een dagje vrij.. ik zapte er toevallig langs.. anyway, ik keek weer naar Koffietijd, ok?!) hadden ze het ook over superfoods, maar nu wilden ze juist de nadruk leggen op onze goeie ouwe groenten. Avocado, wortel, broccoli, spruitjes. Tja, dat kan natuurlijk ook. Waarom rare bessen en zaden eten, terwijl we gewoon een broccoli kunnen koken?
Ho, nee, wacht! 'Gooi nooit groente in een pan vol met water', is de dochtertrend van de eet-meer-powergroente-trend. Groente koken haalt alle smaak en vitamines weg, blijkt! Groente stomen, wokken en goh, als we toch bezig zijn, rauw eten, is 'het ding' dezer dagen. Er zijn zelfs al restaurants geopend die 'raw food' serveren. En ja, die zaken lopen ontzettend goed!

En daar wrikt het bij mij. Bij 'uit eten' denk ik aan lekker voedsel, mooi en goed bereid en prachtig opgediend. Het liefst dan ook nog voedsel dat ik niet zelf thuis zal/kan maken, want dat maakt het nog net iets exclusiever voor m'n gevoel. Maar je gaat toch geen uit-eten-prijs betalen voor een bord met daarop een stronk broccoli die, hopelijk, gewoon even gewassen is! Maar nee, iedereen loopt er mee weg..
Zouden rauwe groentes misschien een hallucinerende werking hebben? Ik zeg, ik wacht eerst af tot er gedegen onderzoek naar is gedaan. Tot die tijd blijf ik bij de rare bessen en zaden waarvan ik geen idee heb waar ze vandaan komen en wat ze met me doen... Ha, basta!

donderdag 13 februari 2014

Feestdagen


Aaah, die heerlijke tijd vól met feestjes!
Naast alle kan-er-toch-echt-niet-omheen-verjaardagsfeestjes, zit deze tijd van het jaar vol met naweeën van eerdere feestjes, stress en plezier tijdens actuele feestjes, voorbereidingen voor komende feestjes en ruim-van-tevoren-ideetjes-en-plannen voor nog latere feestjes.

Nou zijn al die feestjes enerzijds natuurlijk (sociaal gewenst) hartstikke leuk! Je ziet 'de ander' weer eens, laat merken dat je om elkaar geeft, er is altijd wel lekker eten en drinken bij, het plezier van cadeautjes geven en krijgen; het kan niet op! Maar anderzijds is het soms ook een beetje onwennig allemaal...

Zo moeten veel mensen per definitie al niks van al die feestjes hebben.
"Commerciële rommel", "Is het gek dat veel Nederlanders overgewicht hebben, met al dat feestvoer?!", "Al die zooi die je krijgt, die dan toch weer in de kelder belandt!"
Maar oh wee als ze níks krijgen..

Dan is er nog die kindervreugde waar aan gedacht moet worden.
Voor een beetje kind tegenwoordig is het elke maand in deze periode wel weer feest. En dus verwacht een kind ook elke maand iets leuks, lekkers of liefs. En áls hij of zij dan heel netjes níks verwacht, dan is er altijd wel weer een kindje in de klas die wél iets gekregen heeft, dus hup, dan moet die van jou ook weer wat..

Maar is het nog wel duidelijk waaróm mensen op die bepaalde momenten iets liefs, lekkers of leuks achterlaten bij een ander?
Ik liep gister namelijk in een niet nader te noemen 'drogist' en toen viel mijn oog eerst op de zwaar afgeprijsde chocolade-Kerstballen..
'Hè, das grappig! Wie kun je daar nu nog blij mee maken?', dacht ik.
'Maar hé, wat ligt daarnaast? Ach, natuurlijk: chocoladehartjes voor Valentijn! Dat is logisch, want dat feestje is deze week', dacht ik toen.
Ik vervolgde mijn weg naar de kassa en raakte verstrikt in rekken vol met Carnavalkleertjes, 5 kilo zakken confetti (het eerste wat in me opkwam waren duizenden verdwaalde minisnippers in m'n huis, tussen de bankkussens, in de kattenbak, in m'n koffiekopje, tussen de planten... bbrrr) en uiteraard de felgekleurde boa's, grote zitten-niet-lekker-maar-staan-wel-grappig plastic brillen en pastel-(lees: door de zon verkleurde) serpentines. 'Nja, kan ik ergens ook nog wel inkomen, want dat feestje behoeft ook wel wat voorbereiding, wil je origineel voor de dag komen', besloot ik.
Maar nee, ik was de winkel nog niet uit en werd wéér geconfronteerd met feest.. Ik rekende af bij de kassa en botste tegen grote dozen met zakken vol Paaseitjes aan. 'Maar natuurlijk! Eind april mogen we weer eitjes zoeken..', zei ik in mezelf, en bedacht meteen dat dat nog ruim twee maanden duurt..

Zowaar, vier feesten in één winkel; tegelijkertijd! De verleiding lag er te stellen dat alle feestjes dus, zoals letterlijk in de winkel, op één hoop gegooid kunnen worden en dat het inderdaad één grote commerciële bulk is. Maar ik trapte er niet in. Ik geloof nog steeds in de waarde achter de afzonderlijke feestdagen. Niet dat ik nou de winkel uit liep, een chocolade-Kerstballetje etend met een felgekleurde boa om m'n nek hangend. Nee, dat deed ik niet. En ik had ook nog geen Paaseitjes gekocht. Gewoonweg omdat ik er nu (nog) geen behoefte (meer) aan heb. Alles op z'n tijd, zeggen we dan.

Alles op z'n tijd?! Ik heb nog bijna-over-de-datum-bakmix voor Kerstkransjes in de kast liggen! Hmm, met een beetje glazuur maak ik er bloemenkransjes van voor Pasen... :)

woensdag 5 februari 2014

Mooie woorden

Ik weet niet of het door dat mooie zonnetje komt, door de goede voornemens die ik volgens mij toch echt niet heb gemaakt of door de stand van de sterren in het Chinese jaar van het Paard, maar ik heb nu toch al enige weken lang de enorme neiging op te ruimen. En dan niet in de zin van stofzuigen of zo (al zou dat misschien wel verstandiger en sowieso schoner zijn..), maar opruimen als in 'oude, niet meer bruikbare of niet meer belangrijke dingen de deur uit doen'.

Nou vind ik dingen wegdoen eigenlijk heel erg moeilijk. Niet dat ik nou opgegeven moet worden voor zo'n draak van een programma waarin mensen met vreemde verzamelwoedes ronduit vernederd worden, maar ik ben gewoon niet zo weggooierig. Ik denk vaak óf dat ik er zelf nog wat leuks mee kan doen, óf dat ik anderen er blij mee kan maken door spullen weg te geven óf dat ik mezelf én anderen blij kan maken door iets op Marktplaats te verkopen. Nou ligt die keus natuurlijk wel aan het soort rommel (of 'waardevolle spullen', voor het geval ik de laatste optie kies) die ik op wil ruimen..

Zo heb ik vandaag heel wat spullen op werk gewoonweg weggegooid. Oude volgekriebelde schrijfblokken, waarvan ik eerst nog dacht dat daar toch écht nog wel iets nuttigs in kon staan. Onbelangrijke rapportages over nog onbelangrijkere dingen. Financieel geneuzel over zaken die al lang niet meer actueel zijn. Vakantieoverzichten van collega's die al lang niet meer in dienst zijn. Hup, allemaal de shredder in! Ook minstens 200 mailtjes (waarvan denk ik toch wel 90% écht niet meer opgevolgd hoefde te worden..) zijn verwijderd.
Heerlijk, dat gevoel. Kan het iedereen aanraden!

Wat ik minder makkelijk weg kan gooien is kleding. Die ga ik dus nog weggeven. Mocht de ander er ook niets mee willen/kunnen, dan deponeer ik de zakken in zo'n bak-voor-ver-weg. Geen idee wat er dan precies mee gebeurt, maar het voelt hoe dan ook beter dan mijn kleding in de prullenbak te werpen tussen de opgefrommelde zakdoekjes, bananenschillen (ja, I know, die moeten eigenlijk in de GFT-bak..) en slagroombussen.

Maar nu kwam ik laatst iets tegen wat ik écht niet weg kan gooien. Al heb ik er de afgelopen 20 jaar misschien nooit iets mee gedaan.

Mijn vriendenboekje.

Nou stond dat vriendenboekje vooral vol met klasgenootjes. En dat waren echt niet allemaal vrienden. Op zich is er wat dat betreft weinig veranderd tussen de vriendenboekjes van toen en het Facebook van nu..
En ja, het was dus best schrijnend om dat boekje weer eens te lezen. De zichtbaarheid dat de één het boekje al teruggaf toen ze nog maar halverwege de pagina was.. Of dat iemand antwoordde bij 'Wij zijn vriendjes, omdat..' 'Nee, wij zijn klasgenootjes'..

Maar toch koester ik zo'n boekje. Het is een geschiedschrijving! Hoeveel van zo'n documenten worden er nu nog gemaakt, met zo veel hart en ziel erin? Men 'vindt iets leuk' of niet tegenwoordig!
Voor mij is dat niet voldoende. En dus heb ik weer een nieuw vriendenboekje gekocht!
Hopelijk wordt deze trend opgepakt en creëren we hiermee mooie waardevolle spullen die nooit weggegooid zullen worden. Leuke boekjes, vol nieuwe en mooie herinneringen. Vol met lege pagina's die vol (ja, echt vol, niet half!) geschreven kunnen worden.. Vol met lieve woorden...
 
Hm, hopelijk is er nog geen programma voor mensen met vreemde vriendenboekjeswoedes...