Verandering

Verandering is goed, zeggen mensen wel eens. Maar wat is er dan precies zo goed aan? En vooral, wat is verandering nou eigenlijk?

Soms is verandering heel duidelijk: de ene dag heeft iemand blond haar, de andere dag donkerbruin met een kastanjerood gloedje. Een helder geval van een plotselinge verandering. Of de nieuwe kleur beter staat, nja, daar valt over te twisten..

Soms is verandering heel geleidelijk en kun je eigenlijk pas achteraf spreken van verschillen. Zoals met muziek. In de afgelopen 20 jaar heeft er regelmatig verandering plaatsgevonden, waardoor je van verschillende stromingen van muziek kan spreken. Zo was muziek eerst nogal grungy, werd het daarna een beetje bouncy, dat ging geleidelijk over in happy, dat sloeg op zijn beurt weer door in een soort slutty-muziek en nu zijn we weer getemd tot een soort poëtry als muziek; de singer-songwritergeneratie. Maar gedurende die 20 jaar kon je niet van de ene dag op de andere dag zeggen: 'Oh, er heeft vannacht weer een verandering plaatsgevonden in de muziek!' Dat zou wat zijn zeg; net allemaal leuke liedjes gedownload en goeie albums gekocht, blijk je plots weer achter te lopen en ouderwets te zijn!

Hetzelfde vindt plaats in de computerwereld, met als kern social media. Maar ik moet zeggen: daar gaat de verandering toch wel een heel stuk sneller als bij de muziek (oeh, wat klinkt ik oud nu..). Waar we bij de muziek nog van, globaal gezien, 5 hoofdstromingen in 20 jaar kunnen spreken, is de social media al minstens 5 keer veranderd in nog maar 10 jaar!
Sowieso is de personal computer nog niet eens zo oud. Zo weet ik nog goed dat wij onze eerste computer kregen. Mooi was dat; alles ging via een floppie. Wilde je wat schrijven en opslaan: gebruik een floppie. Wilde je een spelletje spelen: pak een floppie. En zo hadden we toch twee heuse torens vol met floppies in huis staan!
Daarna kwam de computer met Word, de welbekende Startbutton linksonderin je scherm, Excel en bovenal: Patience! Aah, dat heerlijke tijdverdrijvende spelletje. Geen gedoe, geen moeilijke real-life gesprekken, geen verplicht sociaal verkeer via social media: nee, gewoon lekker opgesloten zitten 'in' je computer en kaartjes verschuiven.. (Ik neig een 'vroeger was alles beter' te typen, maar dan ga ik me écht te oud voelen, dus nee..)

Toen kwam internet en BOEM, mensen gingen andere mensen digitaal opzoeken. Met de nadruk op digitaal, want ik denk dat ik zo'n 90% van mijn 'vriendjes' op social media hoogstens één keer jaar zie of zo.
Maar in dit social media-verkeer, wat nu niet meer weg te denken is, is ook veel veranderd. En dat in pas iets meer dan 10 jaar! Het begon met het opzoeken van onbekenden; het welbekende chatten. Een combinatie van spanning, het niet-weten, het fantaseren over wie 'die ander' nu precies is.. Leuk allemaal, maar ook een beetje vreemd en fout..
Gelukkig ontstonden daarna de profielensites, zoals CU2 en Thats-Me. Oeh, dat vond ik leuk. Dan had je meteen foto's en lijstjes met daarin de likes en dislikes van members op die profielensites, dus dan had je in elk geval het idéé dat je met 'echte mensen' communiceerde..
Nu gebruiken we vooral de profielensites Facebook en LinkedIn. Maar vooral bij eerstgenoemde weet ik niet precies meer wat nou eigenlijk het doel is van die site..
In je statusbalk staat heel leuk de vraag 'Wat ben je aan het doen?' (In veel gevallen is deze vraag ietwat creepy of opdringerig, maar van Facebook pikken we veel, dus ach.) Eerst was dat ook hét ding van Facebook. 'Ik ben de was aan het ophangen', 'Ik ben m'n baby aan het verschonen', 'Ik zie het niet meer zitten' en meer van zulke ik-hoef-dit-eigenlijk-niet-te-weten-info. Maar het ging in elk geval wel over je Facebook-'vriendje' zélf! Net als de trend daarna: foto's! Foto's van de opgehangen was, van de in poep gedrenkte baby en de mooiste; de via Instagram zwart-wit/sepia-bewerkte selfies van verdrietige gezichtjes met groot opgezette ogen. Tja, je moet het maar willen delen..

Maar deze periode is ook alweer voorbij. We zijn nu aangekomen bij
'Dit vind ik interessante filmpjes/plaatjes/sites, dus deel ik dit met jou'.

Niks persoonlijke uitingen, niks geen zelfgemaakte foto's meer!
Wat interesseert het mij dat jij dat filmpje met die hond en die kat en die eend die PimPamPet spelen leuk vindt?!
Niks!

Dus nee, verandering is mijns inziens niet altijd goed. Verre van.
Niet dat ik nou meteen mijn Facebook-account sluit, maar toch. Vroeger was misschien toch niet eens zo heel slecht..
Zucht..
Ik ga maar weer eens Patience spelen met Alanis Morissette op de achtergrond!