woensdag 8 januari 2014

Fun with Fabrics - part 3

"Een week lang thuis zitten", zei de huisarts. "En vooral niks doen! Misschien elke dag een klein stukje wandelen, maar dat is het dan ook."

Nu is mijn eerste gedachte bij 'niks doen' voornamelijk fijn. Geen moetjes, geen deadlines, geen mensen die aan m'n mouw trekken. Gewoon . helemaal . niks doen!
De eerste woorden die dan door mijn hoofd schieten zijn dan ook relaxte, zachte woorden, zoals dekentje, chocolademelk, bank, verveinethee, huispak, etcetera.

Nu wil ik het in dit blog over dat eerste woord hebben: deken.
Ik lig nu namelijk al meerdere dagen op de bank, met een zacht fleece-/nepbontdekentje over me heen. Maar ik moet zeggen, dat fijne idee wat ik daarbij had verging me al na dag twee. Niks relaxt op de bank hangen, nee, jezelf opgesloten voelen omdat je niks mag doen! Zelfs dit dekentje, dat mij al zo vaak heeft gekalmeerd op avonden na zware dagen werk, kan me nu geen comfort meer bieden.. Nee, het ligt als een zwaar log kleed over me heen. Bah.

Maaar, dacht ik toen; ik ben niet voor één kleed te vangen! Wij hebben nog meer kleden thuis! Dus probeerde ik het pure fleecekleed zonder bont (zacht en een beetje verwarmend, maar wat saai; ik heb grover geschut nodig nu), het baby-alpacakleed (gemaakt van baby-alpacabont, het is geen kleed voor baby's) (wat tevens af te raden is als lekker-op-de-bank-hang-kleed, want dat ding voelt en oogt zo waardevol, dat ik er niet eens met een glas thee bij durf te zitten..) en last-but-not-least the-one-and-only fleecekleed met mouwen (bekend van tv)! Nou lijkt dat ding makkelijk, maar als je niet voortdurend compleet stil ligt, verdwijnt er plots zomaar een been van je in zo'n mouw of de kat blijkt er een prettig onderkomen in te hebben gevonden..

Nou heb ik enige dagen geleden (ja, dom, ik had moeten rusten, maar luisterde niet naar mijn lichaam, blabla) het textielmuseum in Tilburg bezocht. Daar was een expositie te zien over AaBe dekens (onder de oudere lezers blijkbaar heel bekend?). Prachtige, zachte en warme dekens, met een nog mooier label rechtsonderin de hoek.
'Misschien dat dít kleed mij beter kan maken!', dacht ik hoopvol. Op naar de museumshop!


Helaas, toen ik zag dat een sjaal van AaBe-wol al € 150,- kostte en een kussenhoesje € 300,-, besloot ik maar zonder museumsouvenier naar huis te gaan..

Dus toch maar weer terug naar de fleece-/bontcombi.. Terug naar het stil liggen.
Maar van al dat stil liggen ging ik wel veel nadenken.. Terugdenken aan de expositie bijvoorbeeld. En toen realiseerde ik me dat ik wél een souvenier had meegenomen! Het souvenier genaamd 'nostalgie'.
Iedere bezoeker (boven de leeftijd x..) haalde namelijk mooie herinneringen op over de wollen kleden van AaBe. Of het nou ging over 'dat mooie hebbedingetje thuis' of 'die toegewijde werksfeer in de fabriek vroeger'; iedereen begon te stralen als ze erover begonnen te praten. Dát is het dus!

Misschien heb ik dan wel geen perfect kleed om beter onder te worden, ik heb wel mooie herinneringen! Leuke gedachtes en grappige anekdotes van mooie gebeurtenissen die ik heb mogen ervaren. Zij omarmen mijn gedachten als een warm kleed..

Mmm, nog maar een paar daagjes op de bank, denk ik zo!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten