maandag 4 november 2013

Vakantie in Spanje


Bij de melding 'vakantie in Spanje' denken veel Nederlanders al snel aan een all-inclusive reis van minstens 2 weken naar een 'luxe' resort vol andere Nederlanders: een vakantie waarin vooral het strand en de buffetbar in het hotel gretig bezocht worden. Dat men daar aan denkt is niet voor niks; Ik denk dat 'vakantie in Spanje' voor de gemiddelde Nederlander ook echt zoiets inhoudt. Toen ik gevraagd werd met wat vriendinnen een 'vakantie naar Spanje' te boeken, gingen mijn alarmbellen dus vrijwel direct af.

Want als ik ergens niet van houd, dan is het van lange all-inclusive reisjes in het hoogseizoen. Op al je wenken bediend worden, zonder ook maar íets te hoeven doen. Op vakantie gaan, 'samen met' vele andere Nederlanders die het dan ook nog eens heel erg leuk vinden jou aan te spreken. Puur en alleen omdat je allebei Nederlands bent. De hel. Een vakantie waarin het eten en drinken verzorgd wordt door het hotel en waar je dan ook maar gebruikt van maakt, omdat dat 'veel voordeliger is', en ik dus de échte lokale keuken nog niet eens kan ruiken. Een vakantie waarin je, áls je dan een keer verder dan 20 meter van je hotel verwijderd bent, een snack besteld bij 'Friet van Piet'. Een vakantie waarin ik na dag één niet meer kan zitten of liggen, omdat zowel mijn rug, heupen, voeten en elk ander lichaamsdeel dat ook maar een beetje zon heeft gevangen, tot op het bot toe verbrand is. Gelukkig zijn er dan altijd nog die andere Nederlanders die gezellige grappen gaan roepen, zoals 'lekker weertje hè', 'zo'n mooi kleurtje krijg je bij ons in de (noem een lukrake plek in Nederland) niet' en 'pas op met die rode kleur hoor, straks komen er nog stieren op je af rennen, gnahgahgnagah!'

Je begrijpt het; mijn interpretatie van 'vakantie in Spanje' was niet écht het beeld van lekker ontspannen, mooie bezienswaardigheden bekijken, gezellig tijd doorbrengen met leuke mensen, etc. Maar eerlijk is eerlijk: ik zat er volledig naast!
Ik ga hier nu geen recensie schrijven over de prachtige en prima-uit-te-houden-qua-zon Costa del Sol in oktober, of over de leuke en heerlijke lokale restaurantjes in de bergdorpjes nabij Málaga of over ons prachtige en van-allen-gemakken+zwembad-voorzien vakantiehuis (www.laestrelladecompeta.com).
Nee, dat ga ik niet doen. Maar ik wil wél even stilstaan bij het feit dat 'het dus ook anders kan'. En dan bedoel ik niet alleen de soort vakantie. Tussen de bergen, waar ons vakantiehuisje zich bevond, hadden we namelijk sporadisch tot geen mobiel bereik. Vijf jonge vrouwen, van de generatie waarin alles snel en direct via mobieltjes verstuurd, ontvangen, opgezocht en bekeken wordt, zaten een week lang zonder mobiel bereik.

Nu hoor ik je denken: NOOOOO! Maar nee hoor, het ging ons prima af! Uiteraard was ik een beetje verrast door mijn dit-gaat-me-eigenlijk-prima-af-houding, maar ik was vooral opgelucht en blij. Ik denk zelfs dat het non-bereik me juist éxtra deed ontspannen. Geen berichten van werk, geen zorgelijke telefoontjes vanuit of naar Nederland over heftige stormen, geen informatie tot je beschikking om direct van alles op de hoogte te zijn..

Dus: heb je geen vakantiedagen meer op te nemen, maar toch écht even behoefte aan ontspanning? Zet dan gewoon even je mobiel uit. Even niks aan je hoofd, even geen informatievoorziening, even geen bliepjes, piepjes en belletjes om je heen, maar gewoon terug naar de basis. Niets. Puur op jezelf aangewezen zijn. Of zoals ik het graag zou willen noemen: eventjes kiezen voor 'non-inclusive'.
Geniet ervan!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten