"Poes begint met een puh".
Ja, lees die zin nog maar eens.. Dat is even schrikken hè! Tenminste, ik ga er vanuit dat deze zin iedereen boven.. een bepaalde leeftijd, zijn of haar wenkbrauwen eventjes laat fronsen. Dat gebeurde bij mij namelijk ook toen ik een kleuter deze uitspraak hoorde doen. Wat mijn gelaat helemaal uit z'n pasvorm trok was nota bene de prijzende en lovende reactie van de ouders van de betreffende kleuter! "Goed zo, Jayloreno!", of een andere moderne-hippe-niet-uit-te-spreken-naam..
Verbijsterd als ik was: ik moest hier het mijne van weten. Dus ik ging te rade bij vriendinnen en collega's. Zij-die-met-kinderen-leven keken mij ietwat schaapachtig aan, want deze nieuwe manier van letters leren blijkt al enige tijd gebruikelijk te zijn. 'Leeuw begint met een llll, olifant begint met een ò, varken begint met een vvvv, kraanvogel begint met een ke'. Het is niet eens goed te typen, de uitspraak van een ká tegenwoordig!
Op werk moet ik regelmatig spellen, om namen of postcodes te controleren, en ik doe dat dan op de traditionele manier: "De Bé van Bernard en de Vé van Victor?" Maar nu begin ik me af te vragen of we in de nabije toekomst niet over moeten schakelen op de nieuwe manier. "De Buh van Bernard...?" Ik hoop van niet..
Over nieuwe manieren van taalkundig onderwijs gesproken: ik weet nog goed dat in mijn basisschooljaren net een nieuwe manier van woorden leren zijn intrede had gedaan. Alwaar kinderen voorheen netjes het oeroude aap-noot-mies op konden dreunen, waren de eerste woorden die ik officieel op school leerde: ik-maan-vis.
Hoe ontzettend ik me daarover kon opwinden! Ten eerste vanwege dat 'ik'. Het eerste woord dat je officieel leert schrijven: 'ik'. En dan nóg vragen mensen zich af hoe we in zo'n individualistische maatschappij terecht zijn gekomen.. Daarnaast kon ik er met m'n kop niet bij dat maar liefst twee van de eerste drie woordjes die ik leerde dezelfde uitspraak hadden! Beide met een i! Hoe dubbelop!
Hm, ik merk dat de frustratie van toen weer in m'n vingers begint te kruipen. M'n kat laat al ietwat chagrijnig weten dat ik harder op het toetsenbord begin te rammen.. M'n kat. Kat is met een kaaaaaa. Vroeger, nu en wat mij betreft ook in de verre toekomst. Ik ga niet anders gebruiken!
Lekker puh..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten