dinsdag 13 augustus 2013

Uitgaan

En weer een foto van een mooi pittoresk straatje in Spanje. En, ach wat leuk, zo'n pseudo-creatieve foto van een hartje in het strand. Tientallen foto's van de kinderen, spelend in het zwembad bij de camping. Hèhè, de laatste map foto's wordt geopend.. Nee! Nóg een keer tientallen foto's van de kinderen, maar nu badmintonnend, trampolinespringend en karaoke-zingend met de kinderen van die andere oh zo gezellige Nederlanders in het buitenland.. Alles wordt secuur onder m'n ogen gelegd, uiteraard met de bijbehorende geromantiseerde verhalen erbij..

Jawel: mijn collega's zijn weer terug van vakantie. Hoe sterk ze voorafgaand aan hun vakanties duidelijk hadden gemaakt écht even buiten bereik te willen zijn, hoe des te meer ze me nu willen laten weten dat ze weer terug zijn. Bruin, vol nieuwe energie, een kofferbak vol foto's, filmpjes en verhalen en een hoop euro's lichter. Maar waar ik nu vooral op in wil zoomen is dat 'écht even buiten bereik te willen zijn'. Want in de praktijk blijken mensen dat dus bijna niet meer te kunnen, bleek afgelopen weken..

Terwijl we met maar, laten we zeggen, 6 man op kantoor zaten, in plaats van de voltallige 40, gingen mijn werkzaamheden natuurlijk gewoon door. Voor sommige taken moet ik anderen inlichten, of heb ik gegevens van de ander nodig. Gezien ik niet de kwaadste ben, zet ik in de vakantieperiode nadrukkelijk in mijn mails: 'Dit heeft geen haast, maar aangezien ik hier nu op dit moment mee bezig ben, mail ik je vast, dan kun jij dit na je vakantie oppakken.'

Geen probleem zou je denken. De vakantievierende collega is toch te druk met hartjes in het zand aan het schrijven of pleisters plakken op kinderen die van de trampoline zijn gevallen.. Niet dus! Van meerdere collega's kreeg ik ietwat gefrustreerde reacties terug: 'Ik heb nu wel wat anders aan m'n hoofd', 'Kijk in mijn agenda; IK BEN OP VAKANTIE!' en meer van zulke goedbedoelde vakantiestress-uitlatingen. Mijn vraag is dan direct: waarom, oh waarom, lees jij je zakelijke mail op vakantie? En dan bedoel ik niet de écht dringende mails, met rode vlaggetjes en 'SPOED' in het onderwerp, maar de gewone doodsaaie mailtjes.

Blijkbaar móet men altijd actief communiceren. Niet reageren is not-done, zelfs al is de reactie.. tja.. niet zo heel beleefd. Men heeft zichzelf opgelegd altijd bereikbaar te moeten zijn. Zelfs op vakantie.. Welnu: zodra je van mij leest dat ik er even op uit ben, dan is mijn mobiel ook eventjes uit. Ik kan niet gebeld worden en reageer pas op je mailtjes als ik mijn koffer thuis weer heb uitgepakt! Al verwacht ik natuurlijk wel dat je de foto's van mijn mooie hotelkamer, mijn post over dat leuke restaurantje op de boulevard en die hilarische foto van mijn verbrande hoofd éventjes Liked op Facebook!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten